Книги автора: Александр Романович Беляев

«Дискуссия о судьбе пушкинских парков разрослась. Ревнители «всего высокого, всего прекрасного» стараются сохранить «созерцательную» неприкосновенность парков, охранить их от вторжения шумной толпы, от превращения вековых парков в неопрятный базар с пошлыми, безвкусными ларьками и нелепыми уборными на месте былых «храмов красоты». Их противников – «хозяйственников» – больше интересует вопрос о том, как бы максимально уплотнить парки доходными предприятиями. И пока идет как будто неравный спор: ревнители красоты пишут, взывая к лучшим чувствам, «хозяйственники» – проводят свою экономическую экспансию парков…»

«В 1933 году в Лондоне была издана „пророческая“ книга Герберта Уэллса „Контуры грядущих вещей“. Пугая читателей всяческими ужасами будущих войн и эпидемий, Уэллс – „прорицатель“, указывает точно и конец этих ужасов: он назначает на 1946 г. в Басре международную конференцию летчиков. Конференция вырабатывает новую систему международной диктатуры. Пользуясь сильнейшим орудием военной авиации, аристократия воздуха устанавливает, в союзе с кастой ученых, свое господство на всем земном шаре…»

«Началось с простокваши. Даже не с простокваши, а с молока, которое почему – то не захотело скиснуть. Павел Иванович Симов, учитель школы при совхозе «Заря», пригласил своего приятеля, молодого рабочего совхоза Зиновия Лукьянова, которого он называл «Зиночкой», прийти в воскресенье на обед…»

«„А я могу с кораблем, людьми и товарами нырнуть в море, плавать под водою и далее вынырнуть опять, где надо“, говорит шестой Семион в народной сказке „Семь Симеонов“. И далее в сказке рассказывает, „как увидали семь Семионов, что погоня уже близко, – нырнули с царевной и с кораблем. Долго плыли под водой и поднялись наверх тогда, когда близко стало до родной земли. А царская погоня плавала три дня, три ночи, с тем и возвратилась“…»

«Осенний ветер, надув щеки, разыгрывает хроматические гаммы на каминной трубе. Все тоньше, жалобней, надрывней… И, будто не вынося этой щемящей мелодии, скрежещут где-то на крыше ржавые флюгера. Ветер подхватывает снопы дождя и как сухим веником бьет ими в оконные стекла… Часы пробили три. Три часа ночи. Но профессор Вагнер не спит. Он не спит уже много лет – с тех пор, как победил сон. Его жизнь – один непрерывный рабочий день. И выполняет он две работы сразу. Каждое его мозговое полушарие, как два самостоятельных веретена, ткет сразу две нити мыслей…»

«В Деловом дворе, в приемной председателя ВСНХ СССР, среди посетителей появился пожилой человек с потертым годами и жизнью лицом и в потертом пальто. Усевшись в углу, он сидел неподвижно, ожидая, когда начнется прием. Дверь кабинета открылась, и оттуда выглянула секретарша. Она глазами пересчитывала очередь людей с портфелями и бумагами в руках. Несколько человек сорвались с места и подошли к ней. Но человек в потертом пальто опередил всех…»

«Нина Никитина вошла в большой прохладный вестибюль. На его пороге кончалась власть климата, времен года и суток. Бушевала ли над Ленинградом зимняя вьюга, или беспощадно палило июльское солнце, в новом здании Института экспериментальной медицины был свой постоянный климат с твердо установленной температурой и влажностью. После уличного зноя начисто отфильтрованный воздух освежал, как морской бриз…» В книге использованы музыкальные вставки: https://www.youtube.com/watch?v=l6B6Jc2FPIQ

«Голубое небо прозрачно, как хрустальные воды горного озера. Высоко-высоко журавлиной стаей летят легкие перистые облака. Под облаками парит орел, распластав свои огромные крылья. Он делает медленные круги и смотрит вниз. Под ним расстилаются горы с белыми шапками снега, темная зелень лесов, горные озера, похожие на куски разбитого зеркала, белое кружево водопадов, серебряные ленты речек. Но не эта знакомая картина интересует орла. Его зоркие глаза прикованы к большому белому камню, что лежит у реки, на мшистом склоне холма. На камне сидит человек, а около него вертится черный как смоль живой комочек. Он, должно быть, очень жирный, этот комочек! Хорошо бы упасть камнем и, схватив черный комочек, отнести в гнездо, на вершину горной сосны, своим голодным детенышам… Но человек мешает… Зачем он пришел сюда, в это пустынное место? Что ему надо?..»

Alexander Belyaev is one of the founders of Russian science fiction literature and the first of the Soviet writers to devote himself entirely to this genre. In all, he has written more than 70 science fiction works, including 17 novels. For a significant contribution to Russian fiction and his visionary ideas, Belyaev is often called the "Russian Jules Verne."The Amphibian is a science fiction novel written in 1927 and first published in 1928. Fishermen and pirates of Buenos Aires are frightened – a mysterious "sea devil" appeared in the sea. However, a cold-blooded businessman Pedro Zurita, the owner of the crew of pearl-divers, decides to catch the mysterious creature and adapt it to his business. This creature with both lungs and gills of a shark is actually a young man named Ichthyander, the result of Doctor Salvator's bold experiments with organ transplantation. One day, Ichthyander rescues a girl drowning in the sea – Gutierrez, the adoptive daughter of Baltasar, one of Zurita's assistants…

Həm quruda, həm də suda yaşamağı bacaran amfibiya adamın – İxtiandr adlı gəncin həyatından bəhs edən bu roman bir-birindən fərqli, təzadlı, elə bir o qədər də maraqlı, düşündürücü obrazlı zəngindir.

Aleksandr Belyaevin ən çox tanınmış əsərlərindən olan «Professor Douelin başı» illərdir ki, gələcəyin elm dünyasına elmi əxlaq dərsi keçir. İllər keçsə də aktuallığını itirmir. Baş ayrılıqda bədənsiz öz mövcudluğunu təmin edə bilərmi? Professor Douel üçün bu sadəcə elmi məqsəd daşıyır, amma professor Kern üçün isə şöhrətpərəstlik xəstəliyi öz sözünü deyir. Yazıçı mümkünsüzü mümkün edib onun nəticələrini dəyərləndirməyə çağırır. Birnəfəsə oxunan «Professor Douelin başı» bəzi məqamlarda qorxulu, bəzi məqamlarda mehriban və səmimi, bəzi məqamlarda isə gülməli xüsusiyyətləri ilə dünya ədəbiyyatında öz yerini tutmuş əsər hesab olunur. Ən əsası isə bu o əsərlərdən biridir ki, oxumağa başladıqdan sonra yalnız son səhifələrdə real həyata qayıda bilirsən və əsərin yaratdığı xoş təəssüratlar uzun müddət öz təsirini göstərir. Müxtəlif insanların baş və bədənlərinin yer dəyişməsi, oxucuya yeni və inanılmaz düşüncə üfüqləri bəxş edir. Yazıçı bunu yaxşı təsvir edir və oxucunu düşündürməyə çalışır. Elm adamlarının hansı məqsədlər üçün çalışdıqlarının, hansı sosial təbəqələrin «baş» formasındakı həyatlarının necə olacağı (bir növ düşüncə tərzlərinin), xəstəlik və çətinliklərlə mübarizə yolları, ölümə qalib gəlmək kimi nüanslar çox böyük maraq kəsb edir. Həyəcanverici süjet, elmi nəaliyyətlər və onların elmi və əxlaqi nəticələri, satqınlıq, səmimilik, vicdan kimi elementlər romanı izah etməyə kifayət edir.

""Amfibiya adam"" Aleksandr Romanoviç Belyayevin ən tanınmış əsəridir. Bu möhtəşəm əsərdə həm quruda, həm də suda yaşamağı bacaran və bu bacarığına görə «„Dəniz İblisi“» adlandırılan İxtiandr adlı gəncin həyatından bəhs olunur. İstedadlı cərrah Salvator, İxtiandra köpək balığının qəlsəmələrini köçürmüşdür. Hadisələr Argentinada, Atlantik Okeanının sahillərində cərəyan edir. Roman 1927-ci ildə yazılıb və «„Dünya ətrafında“» (Вокруг света) jurnalının 1928-ci ildəki 1-13-cü saylarında çap olunb. Jurnalda çap olunduqdan sonra dərhal ayrıca kitab formasında da işıq üzü görür və dəfələrlə yenidən nəşr olunur. Belyayevin əsərlərində ümumi cəmiyyətin maddi maraqlarını ehtiraslandırmaq potensialına malik elmi kəşflərdən çox bəhs olunur. Bu fikirləri «„Amfibiya adam“» əsərinə də aid etmək olar. İnsanlar həm suda, həm də quruda yaşamağı bacaran gənc İxtiandr haqqında məlumat sahibi olan kimi öz xəsis və xudbin istəkləri doğrultusunda ondan istifadə etmək planları qurmağa başladılar. İlk vaxtlar İxtiandr onlar üçün «„Dəniz İblisi“» idi. Halbuki, doktor Salvator İxtiandra köpək balığının qəlsəmələrini köçürəndə ümid etmişdi ki, o, insanın bioloji zəifliklərini və bu zəifliklərin yaratdığı sosial qeyri-müəyyənliklərin və risklərin qarşısını almış olacaq. Salvatorun hərəkəti onu başa düşməyən cəmiyyət tərəfindən qınandı. Bu bir daha sübut etdi ki, hər bir dahi insan yaşadığı dövrünün insanı ola bilməz. İnsanın həm bioloji, həm də digər zəiflikləri onu böyük risklər altına qoyur. Romanda da deyildiyi kimi, bilinmir ki, insan sahib olduğu bacarıqlar və intellekt ilə bəşəriyyətin davamlılığını təmin edə biləcək, yoxsa yox. Roman açıq-aşkar elmin inkişafına daima qərəzli mövqe ilə yanaşan dinə də toxunur. Ətalət içində itib batan kilsənin fiqurları hər zaman yenilikləri allahsızlıqla əlaqələndirmiş və inkişafa qarşı çıxmışlar. Doktor Salvator isə müxtəlif heyvanların toxumaları ilə apardığı təcrübələr vasitəsiylə sağalmaz hesab edilən xəstəlikləri müalicə etməyə çalışırdı. ""Amfibiya adam"" sadəcə cəmiyyətin elmi kəşflərə olan yanaşmasını göstərən roman deyil. «„Amfibiya adam“» romanı çox gözəl romantik faciə və fantastikadır.

Bu fantastik macəra romanında müəllif insanlara iflic vəziyyətdə olmağın, “yalnız başın fəaliyyət göstərməsinin necə bir hiss olması” haqqında danışır…

Профессор Доуэл жуда истеъдодли олим эди. Унинг тиббиёт ривожи йўлидаги ихтироларини таърифлашга сўз ожиз. У шу қадар илм-фан тубига шўнғиган эдики, ҳатто бутун вужудини унутаёзган, фақат миясигина унинг мавжуд эканини англатиб турарди. Аммо бир куни кўзларини очдию, боши остида вужудини эмас, оддийгина столнинг совуққина тўрт оёғини кўрди .... Ҳа, профессор инсониятни ўлимдан сақлаб қолиш, ҳеч бўлмаганда, миясини қайта жонлантириш устида изланаётганди, аммо илк тажриба қуёнчаси ўз боши бўлишини хаёлига ҳам келтирмаганди. Жаҳон адабиётининг забардаст фантаст ёзувчиси Александр Беляевдан яна бир асар – «Профессор Доуэлнинг боши»ни китобхонларга ҳавола қилар эканмиз, ўқувчини мулоҳазага чорлаймиз. Мутолаа давомида ёзувчининг инсониятни оғир вазиятларда тирик қолиш имкониятларини ахтариш, илм-фанда мисли кўрилмаган янгиликларга қўл уришга чақиргани беҳуда эмаслигини, инсоний фазилатлар киши муваффақияти ёхуд таназзулида нақадар муҳим роль ўйнашини англаймиз.

Varlı biri olan mister Solli müəmmalı şəkildə yoxa çıxan nəhəng və əfsanəvi torpağı – Atlantidanı tapmaq həvəsinə düşür. Beləcə, heyrətamiz hadisələr başlayır…

Bu macəra romanı “Benjamin Franklin” adlı gəminin qəza nəticəsində əsrlər boyu qəzaya uğramış gəmilərdən yaranan naməlum bir adaya gəlib çıxmasından bəhs edir.

Varlı biri olan mister Solli müəmmalı şəkildə yoxa çıxan nəhəng və əfsanəvi torpağı – Atlantidanı tapmaq həvəsinə düşür. Beləcə, heyrətamiz hadisələr başlayır…

Bu macəra romanı “Benjamin Franklin” adlı gəminin qəza nəticəsində əsrlər boyu qəzaya uğramış gəmilərdən yaranan naməlum bir adaya gəlib çıxmasından bəhs edir.